Ook de 2e presentatie ging goed

Vanmiddag de tweede presentatie van Avans. Deze keer door Jan over het onderwerp 'How to mobilize your workforce'. De dvd rond de visie op leren werkte helaas niet erg mee, maar na een aantal interventies door 4 techneuten en ruim 20 minuten later, kregen we hem eindelijk aan de praat. De presentatie werd heel goed ontvangen en er waren dan ook behoorlijk wat vragen en positieve reacties. Beide presentaties zijn gepubliceerd op Bb en zullen ook via deze blog te raadplegen zijn vanaf volgende week. Zoals jullie mogelijk gemerkt hebben gaat het bloggen zelfs 's nachts nog door.

Inmiddels merk ik het effect van een optreden op de 1e congresdag. Het was even heel spannend omdat op de ochtend van het presenteren mijn stem compleet uitviel. Blijkbaar werkt het wel, want ook vandaag wordt ik door verschillende bezoekers aan het congres aangesproken, vaak startend met een meelevende vraag rond 'gaat het beter' tot positieve feedback op de presentatie rond digitale portfolios. Een actieve bijdrage aan het congres is dan ook zeker een goed zaak voor je ego.

Dit jaar zijn er ruim 2000 bezoekers uit meer dan 70 landen aanwezig in Berlijn en zoals gebruikelijk gaat het congres ook vandaag (vrijdag) gewoon door tot 18.00 uur. Er is een hele relaxte sfeer ook al worden er veel zaken gedaan links en rechts. Morgen gaan we per trein naar huis, als deze tenminste zoals gepland vertrekt vanaf het Hauptbahnhoff. Volgende week worden er zeker extra foto's geplaatst op de blog. Nu is er even te weinig tijd voor. Ook zijn de meeste bijdragen via een dvd beschikbaar, soms inclusief de presentaties. In ieder geval een geslaagd congres met zeker voldoende dingen om verder over na te denken....

Understanding Arab learners (Educa Online Berlijn)

Het onderzoeken en formuleren van de kenmerken en de behoeften van deelnemers is cruciaal voor het succes van online cursussen. Dat is de uitkomst van een onderzoek, uitgevoerd door prof. Sahar Mohamed Talaat Abdel Bary van Media International uit Egypte. Tijdens haar presentatie beantwoordt zij de vraag hoe je online cursussen kunt ontwerpen voor een specifieke doelgroep.

Het onderzoek richt zich op de deelnemers van de online cursussen van Islamonline.com, een plek waar allerlei online cursussen te vinden zijn over dagelijkse zaken van de gemiddelde Arabier, zoals: omgaan met angst, leven met diabetes, pelgrimage, omgaan met pubers, familiebudget, etc. Het is een plek waar positieve, effectieve en interactieve online cursussen worden aangeboden.

Allereerst is onderzoek gedaan naar de persoonlijke en sociale eigenschappen van de lerenden, de leersituatie en de leerstijlen, voorkennis en verwachtingen van de online cursus. Een van de uitkomsten is dat toekomstige cursisten het om te beginnen als zeer prettig en nuttig ervaren wanneer om hun mening en hun eerdere leerervaringen wordt gevraagd.

Het vooronderzoek leverde de ontwerpgroep veel nuttige informatie op, bijvoorbeeld het inzicht dat cursisten behoefte hebben aan praktische (gericht op vaardigheden), duidelijk gestructureerde, docentgestuurde online cursussen. Zo waren zij dat immers gewend uit het verleden. Verder gaven de cursisten aan dat directe feedback cruciaal is voor de motivatie en het leren.

Sahar M.T.A. Bary sluit af met de vraag of deze aanpak alleen voor de Arabische wereld geldt of internationaal? De uitkomst van de conferentiedeelnemers in de zaal is duidelijk: internationaal, dus universeel… Dus ook voor Avans? In ieder geval lijkt het mij goed om de boodschap mee te nemen in diverse projecten. Zelf denk ik aan DigiCE en Digitale Learning Content, maar zou het eigenlijk niet altijd goed zijn om kenmerken als voorgaande (leer-)ervaringen, behoeften en verwachtingen van studenten als uitgangspunt te nemen voor de inrichting van het onderwijs?

A hole in the wall

In hoeverre zijn mensen in staat om zonder hulp van buitenaf hun eigen leerproces vorm te geven? Sugata Mitra heeft in afgelegen gebieden in India onderzoek gedaan naar grote groepen kinderen die met behulp van één computer zichzelf computervaardig hebben gemaakt. "Can we help them to help themselves?"

De tweede spreker tijdens de Educa Online in Berlijn krijgt na afloop van zijn presenatie een zittende ovatie. Wat een geweldig verhaal is dit! Het is het verhaal van Sugata Mitra, professor Educational Technology van de Newcastle University in Engeland. Sinds 1999 doet hij onderzoek in India naar de vraag in hoeverre kinderen in staat zijn hun eigen onderwijs te organiseren. De titel van zijn presentatie: ‘A hole in the wall’.

Het idee is simpel: Je hangt in de openbare ruimte in afgelegen Indiase dorpen een computerscherm en kijkt wat er gebeurt. Sugata Mitra laat tijdens zijn presentatie filmpjes zien van kinderen die het scherm ontdekken. Zo ook een 13-jarige ‘school dropout’. Je ziet dat de jongen vanaf het begin gegrepen is door het scherm. Na 8 minuten is hij in staat om te navigeren op het internet. En aan het eind van de dag nog eens zeventig kinderen. Zonder dat iemand ze iets geleerd heeft, hebben zij zichzelf de vaardigheid eigen gemaakt.

Het onderzoek gaat nog veel verder, want de kinderen zullen wel problemen krijgen als de informatie op het internet in het Engels wordt gepresenteerd... Aan de voet van de Himalaya gaan de kinderen weliswaar naar school, maar ze leren daar geen woord Engels. Tot zijn eigen verbazing meldden de kinderen uit het betreffende dorp dat ze een snellere ‘processor’ wilden en een betere ‘mouse’. “How do you know this?!” had Sugata Mitra de kinderen gevraagd. Het antwoord was simpel: “You gave us a machine in English so we have to learn English. Taal was dus geen barrière voor de kinderen. Integendeel, ze leerden de taal er gewoon bij. Ze leerden via internet bijvoorbeeld het alfabet in het Engels. Nog steeds zonder enige hulp van buitenaf. Een groep kinderen als zelfsturend systeem.

“This kind of learning must stop somewhere?” zeiden ciritci. Er komt een moment waarop kinderen hulp nodig hebben. Sugata Mitra bedacht de volgende onderzoeksvraag: ‘Can Tamil speaking children learn biotechnoogy in English on their own? Twee maanden later was het antwoord van de kinderen dat het onderwerp wel erg moeilijk was en bovendien in het Engels, maar ze hadden er toch iedere dag naar gekeken en wisten Sugata Mitra veel over het onderwerp te vertellen. Over neuronen, protonen, dna en meer. Eén meisje had zelfs geld gestolen om in de stad te kunnen bellen met haar oom om te vragen wat DNA precies was. Uit de vergelijking tussen de pretest en de posttest bleek dat de kinderen door zelfsturing zich aanzienlijk hadden ontwikkeld op het gebied van de biotechnologie.

Conclusions and future implications
Sugata Mitra eindigt zijn presentatie met zijn conclusies en implicaties voor de toekomst

- Een groep kinderen kan zichzelf leren de computer te gebruiken.
- Computers and internet moeten worden geplaatst in een veilige en publieke omgeving.
- Tussen de 200 en 300 kinderen zijn computervaardig geworden in 3 maanden met 1 computer.

Prof. Sugata Mitra sluit af met twee vragen voor de toekomst:
1. Can groups of children complete their schooling on their own?
2. Can we help them to help themselves?