vrijdag 4 december 2009

Battle of the Blogs




Workshopleider

Bert De Coutere, IBM, Belgium


Panel

Ellen D. Wagner, Sage Road Solutions LLC, USA

Donald Clark, LINE Communications, UK

Clive Shepherd, Fastrak Consulting Ltd, UK

Jane Hart, Centre for Learning & Performance Technologies (C4LPT), UK

De workshopleider moet gedacht hebben: het is het einde van de conferentie, we gaan over tot actie. Maar je kunt ook te veel willen. Dat bleek ook, menigeen liep weg uit deze workshop. Overdaad schaat, zijn mijn oude moeder vroeger al.

We voeren strijd met de volgende middelen: een panel, dat het voornamelijk met elkaar eens is (het onderwijs is slecht en dat is het al heel lang) en het publiek, dat moet twitteren, roepen via Back Noise en commentaar geven via een microfoon.

De strijdbijl werd opgegraven rond de thema’s

Brain theorie

International Language of E-Learning

Tools

Succeed


Tot een echte strijd wilde het echter maar niet komen in deze workshop. Een punt leek even voor vuurwerk te zorgen. Donald Clark meende dat alle onderwijstheorieën verouderd en dus waardeloos waren, sterker nog alle oude theorieën zijn waardeloos. Clive Shepherd bleek een gedegen opponent en wees nog even op de waarde van een aantal Griekse klassieken.

Conclusie: we zijn het met elkaar eens, het moet allemaal anders, beter en sneller.

Bert De Coutere van IBM Learning Development probeerde het beste er van te maken. Hij was erg grappig, maar soms werkt zelfs humor niet in een doolhof van e-Learning middelen

Toch is Back Noise wel een leuk middel. Ik denk dat ik het eens ga proberen in een les of een lezing.



Narrative and Storytelling in Teaching and Learning


Reflective Narratives Using Digital Storytelling

Christopher Murray is Projects Officer aan de University of Leeds. Hij is betrokken bij de invoering van het ePortfolio voor School of Medicine. Hij vertelt over het gebruik van foto’s en ander beeld materiaal van studenten om vorm te geven aan hun emoties die zij hadden bij heteerste contact met patiënten. Erg vergelijkbaar met wat wij doen bij de AGZ voor de Major AGZ. Wij bloggen en in Leeds maken ze een Powerpoint met beeldmateriaal. Leuke voorbeelden gezien. Ik vroeg hem naar de mogelijkheden van studenten om ook beeldmateriaal van bijvoorbeeld patiënten te gebruiken. Net als bij ons is het streng verboden om patiënten te fotografere.

e-VITA, Electronic Life Experiences Based on Storytelling and Serious Games

Lucia Pannese, Italiaanse, werkzaam in Engeland. Oprichter van “Innovation & Research and Serious Games”. Oprichter van Games2Growth Ltd based at the Serious Games Institute, Coventry University Technology Park.De doelgroep ervaart het als een uitdaging om van hun verhaal een interessante game te maken, zowel liniar als non-linair. Dat kan explorterend, experimenterend, vertellend of probleemgeoriënteerd zijn.

Th
e Digital Storyteller: Learning Through Personal(ised) Narratives

Cristina Costa is de Research Technologies Development Officer voor het Research and Graduate College, van de University of Salford, UK. Zij houdt zelf van verhalen vertellen, dus brengt ze dat over op kinderen en volwassenen in het onderwijs. Via cartoons (kinderen) en weblogs (volwassen). Aanstekelijke voorbeelden. Ze houdt natuurlijk zelf ook een blog en een site bij, ze wil namelijk het goede voorbeeld geven.

Eigen commentaar:
Weinig nieuws, wel sprankelend. Enthousiaste voordrachten die aanstekelijk werken. Je gelooft zo dat het werkt. Vooral Cristina zie ik zo heel enthousiast met de kinderen bezig. Zij zou mij nog aan het kantklossen krijgen.
Dit soort workshops hoeven niet innoverend te zijn, ze zijn heel praktisch, maatschappelijk en didactisch nuttig en daarom ondersteunen ze twee delen van het thema van de conferentie: ‘share en succeed’

Hindsight, Insight, Foresight


De tweede dag van OEB begon met twee plenaire sessies (niet echt plenair dus), ik volgde: Hindsight, Insight, Foresight, Oversight … : A Call for Learning Futures.
De lezingencyclus werd geopend door Gilly Salmon. Zij is Professor of E-Learning and Learning Technologies aan de University of Leicester en directeur van Beyond Distance Research Alliance en de Media Zoos. Haar thema: Learning: Living It Forwards, Understanding It Backwards
Haar lezing is meer een verzuchting: waarom gaat de bestendiging van e-Learning toch zo traag?
Alvorens daar op in te gaan maakt Gilly Salman een historisch uitstapje naar leren en doceren. Van de klassieken via Erasmus, John Locke en Darwin naar het heden, waar we ons bevinden in de communicatierevolutie en het wonder van internet. Hoewel ik die kwalificatie wat overdreven vind, kan ik het me wel voorstellen dat ze die gebruikt in het licht van de snelheid van technologische ontwikkelingen. Ik denk dat de mens nauwelijks in staat is de zelf ontwikkelde technologisch ontwikkeling bij te houden.

Waarom lukt het integreren van e-Learning zo moeilijk? Dit ligt natuurlijk aan de docenten die moeilijk in beweging te krijgen zijn en die niet aan de verwachtingen van de studenten voldoen. Maar hoe staat het met de vaardigheden van de studenten en in welke mate gebruiken zij ICT in hun leven? Voor het antwoord haalt zij student Aaron Porter op het podium. Hij is de Vice-President van de National Union of Students. Hij heeft onderzoek gedaan naar ICT gebruik onder studenten. 96% van de studenten gebruikt ICT in het dagelijks leven en om te studeren. Slechts 1% gebruikt nooit ICT-middelen. 46%% vindt dat ICT het onderwijs verbetert en men staat in gelijke mate positief tegenover het gebruik van internet en e-Learning. De grootste wens van studenten is het online maken van assessments. Interessant is dat Aaron Porter concludeert dat studenten inhoudelijk heel beperkt (en ongericht) gebruik maken van de mogelijkheden die ICT en applicaties bieden. Sociale netwerken, Word, en PowerPoint worden veel gebruikt, maar daar houdt het wel zo’n beetje mee op.

Na de presentatie van deze resultaten gaat Gilly Salman met haar verzuchting: het schiet niet op zo met e-Learning. Maar de boodschap is ook: blijven volhouden en niet opgeven, er is geen weg terug. Zij zelf probeert studenten en docenten te motiveren door haar Media Zoo. Waarin iedereen kan experimenteren met e-Learning.


De tweede lezing werd gehouden door Artur Dyro oprcihter Managing Director of Young Digital Planet (YDP) en uitgever. Hij heeft als thema gekozen: What the Publishing Industry Can Learn from Today’s Learners. Deze welbespraakte Pool, eindelijk iemand die achter zijn desk vandaan komt, brengt ook de bekende boodschap. Wij ouderen moeten leren van de jongeren, zij zijn de ‘digital natives’. Wij zijn de immigranten die van niets weten. Remember to learn from the younger. Met platitudes als: hoe langer je lesgeeft hoe moeilijker het is te veranderen, weet hij me niet te overtuigen. Eén waar ding merkt hij wel op, de rol van de traditionele uitgever zal veranderen. Door het digitaliseren verdwijnt de huidige functie van het schoolboeken en daarmee verdampt de winst van de uitgever. De uitgever dient te transfomeren tot serviceprovider.

Als laatste spreekster betreedt Lizbeth Goodman het podium. Zij is directeur van Research for Futurelab Education. Ze is ook Legacy Chair of Creative Technology Innovation van de University of East London. Haar thema is: 21st Century Learning for All: Innovative Tools and Methods in Practice-Based Education for People of All Ages and Abilities.
Bij het begin van haar lezing ontstaat er gemor via Twitter: ‘Lizbeth Goodman Reading what is up on the screen. Not good practice! Insulting to the audience. We can read, thanks’. De mevrouw heeft gelijk.

Niet vernieuwend, maar wel indrukwekkend is haar presentatie over de inzet van ICT bij de communicatie en creatieve expressie die zij gebruikt bij gehandicapte en chronische zieke kinderen. Ze vertoont een ontroerende film met een aantal cases waarin aangetoond wordt dat ICT kan zorgen voor een leefbaarder leven. Hopelijk verschijnt de film snel online. Bijna smekend verzoekt zij de techneuten op te schieten met de ontwikkeling van nieuwe technieken die een beter communicatie mogelijk moeten maken: de kinderen hebben slechts kort te leven en enkele van de op getoonde recente video zijn inmiddels overleden.

De mevrouw die eerst nogal negatief twitterde schrijft nu: ‘Lizbeth Goodman showing some wonderfully empowering case studies - makes my heart soar. THIS is my passion. Enable. Empower.

Onder de indruk verlaat het publiek de zaal.

Responding to the changing world of work

We begonnen de dag met een sessie waarin visies werden gedeeld over de invulling van ons dagelijks werk nu en de nabije toekomst en de rol die technologie hierbij speelt. De directeur van Wyse, Tarkan Maner, beet de spits af met zijn vijf punten:

  • 'The green' - computers kunnen veel zuiniger door het verplaatsen van de functionaliteit naar de 'cloud'. Het apparaat van de toekomst regelt (alleen) de toegang tot applicaties en content.
  • Virtualizaton - Ook dit maakt het eindgebruikersapparaat goedkoop en zorgt ervoor dat de gebruiker onafhankelijk van plaats en tijd met dezelfde applicaties en content aan de slag kan.
  • Cloud computing - Content en applicaties worden 'ergens' centraal opgeslagen en zijn altijd voor iedereen beschikbaar (met autorisatie) ongeacht de context waar hij/zij zich in bevindt.
  • Mobility - Je bent onafhankelijk van kabels en vaste infrastructuur hetgeen de flexibiliteit bevorderd. Bovendien is 'on the air' ook in opkomende landen zoals in Afrika goed toe te passen. De connectiviteit die hierdoor ontstaat maakt de cloud toegankelijk.
  • Unified technologies - Onder invloed van het kapitalisme hebben bedrijven stuk voor stuk eigen ecosystemen gecreëerd met voor wie hier deel van wil worden een prijskaartje. In het tijdperk van cloud computing is een gedeeld ecosysteem wenselijk. 'No more prisoner of one device', maar content die ongeacht het gebruikte systeem toegankelijk is.
Als illustratie van bovenstaande geeft Tarkan het aantal PC's wereldwijd (800 miljoen) ten opzichte van het aantal mobieltjes (3 miljard, waarvan steeds meer smartphones).

Kortom: De PC en laptops verdwijnen, mobiele apparaten (zoals de Iphone, Android-toestellen,etc.) zijn het gereedschap om content en applicaties te benaderen.

Hierna kwam Martin Dougiamas, CEO van moodle, met een pleidooi voor open source en eigen visie op pedagogiek in relatie tot online learning systemen.

Aan de hand van een sprekend fragment uit de Matrix liet David James Clarke IV (Toolwire) zien dat kennis geen macht meer is, maar dat het kunnen ontsluiten van kennis 'just in time' de nieuwe macht is.

Bijzonder illustratief hierbij was ook het onderzoek dat liet zien dat in 1986 75% van de benodigde kennis om je werk te doen 'in het hoofd' zat, maar dat heden ten dage dit gedaald is naar 8 tot 9 procent. Zijn conclusie:

90% of what you need to know to do your job you don't know.

Al met al was het een enerverende sessie, waar veel waardering voor klonk.

Workplace learning

De conference guide beloofde 4 presentaties op het gebied van innovatief leren op de werkplek met behulp van web 2.0. Helaas viel een van de sprekers uit. De presentaties die wel doorgaan vonden, vielen helaas stuk voor stuk nogal tegen. Naar onze mening was het niveau van de presentatie zowel qua inhoud als innovatief gehalte nogal onder de maat. Dit werd veroorzaakt door een geheel van nog niet volledig uitontwikkelde concepten, een enigszins gedateerd model (zeker geen web 2.0) en een werkvorm die niet voor een ieder is weggelegd: het professioneel op video zetten van learning content.

Toch liet met name de presentatie van Anthony Basiel (Middlesex University) zien waar het in de toekomst wel eens naar toe zou kunnen gaan: veel minder paperbased of textbased content, maar meer video en animatie. Zo bezien, komt de mogelijke inzet van smartphones als de kern van je learning system dichterbij wat aansluit op de rode draad: het verdwijnen van de PC en de opkomst van de 'mobile computer' als toegangspoort tot content in de 'cloud'.

De presentatie van de RDW viel ronduit tegen. Niet alleen was de presentatie op zich niet boeiend genoeg, ook de gepresenteerde oplossing mocht geen state-of-the-art worden genoemd. In feite werd een rechttoe-rechtaan ontsluiting van het LMCS getoond, in een browser. Het geheel oogt weinig flexibel en variatie in trainingaanbod is beperkt.