Do's and don'ts in gaming

Kleine, maar uitdagende stapjes. Dat genereert flow waarin het goed leren is. En dat is wat je met spellen kan bereiken. Nodig:

• autonomie van de speler: er moet iets te kiezen zijn;
• "competente": de speler moet steeds wat beter kunnen worden en dat inzichtelijk krijgen;
• "relatedness": zien waar je staat ten opzichte van anderen.

En het idee van de dag: de social response question. Stel een vraag. Laat mensen antwoorden. En daarna kiezen welk antwoord ze het beste vonden. Het is niet het langste antwoord wat wint! Volgens mij is dit een goede manier om mensen te helpen te leren om duidelijk en bondig te formuleren. #daarwilikietsmeegaandoen

Idee twee: de Finnen onderzochten spellen. Beschreven ze. En lieten leraren erop reageren. Dienstverelend!

En de losse flodders:

• No pain, no game: fouten in het spel moeten consequenties hebben.
• ICT, installatie en onderhoud blijken vaak lastig en het struikelblok.
• Blending games is the best! Dus meng het onderwijs met de game.
• Afbeelding waarin de generatieverschillen tussen games (zoals we die nu kennen) worden weergegeven (bovenaan deze blog). Uit het artikel: Egenfeldt-Nielsen, S. (2007). Third Generation Educational Use of Computer Games. Journal of Educational Multimedia and Hypermedia. v16,3.

Beer zegt "Ik houd wel van spelletjes. Zelfs als ik er iets van leer! Zolang het maar niet saai is, vind ik het leuk."